38. Donna Ford" Pasierbica"

Powieść nie będąca wytworem wyobraźni autora jest często bardziej wartościowa niż nawet  bestseler. , który świetnie się sprzedaje. Wszystko dlatego, że książki  do, których "scenariusz" nie powstał w umyśle pisarza lecz został napisany przez życie kryją w sobie niesamowicie dużo prawdy , są często przerażającym świadectwem  tego  jak wiele złego można wyrządzić niewinnej istocie. 
Donna Ford dziś jest uznaną  malarką, szczęśliwą żoną i matką. Jednak w przeszłości  życie kobiety. nie było tak kolorowe.  Autobiograficzna powieść "Pasierbica jest zapisem jej historii- poruszającą opowieścią o utraconym dzieciństwie nieustanym wykorzystywaniu  o tym jak okrutnie ją kiedyś traktowano. Autorka napisała tę książkę  nie po to aby zgarnąć fortunę. Miała inne powody . Pragnęła  wreszcie powiedzieć  o tym o czym nie było jej dane mówić wcześniej. Opisała  wszystko również po to by móc  raz na zawsze zamknąć trudny i bolesny rozdział swego życia. Decyzję o powstaniu   powieści  argumentuje w  następujący  sposób:
"Zasiadłam do pisania tej książki i opowiedzenia mojej historii z wielu powodów ,ale głównie po to aby dać temu dziecku - sobie z przeszłości głos".
" Teraz mogę w końcu zamknąć te rozdziały mojego życia i ruszyć dalej".
Początkowe  fragmenty a w zasadzie rozdziały są swego rodzaju wprowadzeniem do tego co najważniejsze. Ford opowiada o biologicznej matce, przybranym rodzeństwie , pobycie w ośrodku opiekuńczo wychowawczym i wszystkich innych wydarzeniach, które miały wpływ  na to  , że jej życie zmieniło się w piekło. Mała bezbronna dziewczynka spoglądająca na czytelnika z okładki. To właśnie ona jako dziecko była bita, głodzona, torturowana przez macochę. Helen robiła wszystko by udowodnić małej Donnie, że jest  bezwartościowa . Zastanawiacie się dlaczego nikt nie zareagował?. Był przecież ojciec nauczyciele , sąsiedzi czy choćby opieka społeczna. Kobieta  zachowywała pozory idealnej rodziny a tato praktycznie nie widywał córeczki ze względu na prace. Nowa żona sprawiła, że mężczyzna  ślepo jej zaufał i wierzył w każde słowo ukochanej .
Być może   zdobyła władzę i nad nim?. Trudno ocenić.  Na te i mnóstwo innych pytań Ford nigdy nie otrzymała odpowiedzi od nikogo.  Nawet gdy ta, która zniszczyła dziecko psychicznie odeszła na zawsze i tak niewiele się zmieniło. Choć  Helen  zniknęła pozostawiła po sobie " spadek" i problemy z którymi dorastająca Donna musiała się zmagać.  Nadal nie zaznała miłości  ani opieki. Mogła liczyć tylko i wyłącznie na siebie.
Autorka w swojej książce opisuje wszystko ze szczegółami. Niczego nie pomija. Szokuje wzrusza i zmusza do refleksji. Na kartach  opowieści widzimy i czytamy o rzeczach w, które ciężko nam uwierzyć. Możemy czuć się zaskoczeni i poruszeni już od pierwszych słów. Ten szok pogłębia się z każdym kolejnym rozdziałem, fragmentem a nawet zdaniem. Styl autorki nie zachwyca. Liczne powtórzenia trochę drażnią. Przyczyną ich umieszczenia może być fakt , że pani Ford często nie mogła  dobrać właściwych wyrazów  aby opisać tę  historię w inny sposób. Każde z wybranych słów  byłoby niewystarczające.
Czasem to właśnie  ludzkie świadectwa  mogą zdziałać bardzo wiele. Autorka również na to liczy. Żywi nadzieję, że  w jakimś stopniu  pomoże  otworzyć komuś oczy na cierpienie i tragedię innych dzieci.
Jak już wcześniej wspomniałam książka może Wami wstrząsnąć i być może będziecie ją czytać z niedowierzaniem. Jednak warto sięgnąć po "Pasierbice". Choćby po to aby po raz kolejny przekonać się o tym ,iż :
"Nie ma przeszkód nie do pokonania".