57. Natalia Brożko "Azja moimi oczyma".

Moją opinię o książce poprzedzi kilka słów na temat  samej  autorki.
Natalia Brożko  to 29 letnia  absolwentka  Uniwersytetu Wilhelma  Humboldta w Berlinie(wydział historii i społeczeństwa południowej i południowo wschodniej Azji). Podróże , które zostały opisane w powieści   Pani Natalia odbywała w latach 2004-2011. Celem pierwszej z wypraw było jedno z najbiedniejszych państw  świata - Birma. Podczas miesięcznego pobytu w azjatyckim kraju kobieta na własne oczy zobaczyła panującą tam nędzę. Ujęła ją natomiast ogromna dobroć mieszkańców. Choć sami cierpią głód i nie posiadają praktycznie niczego potrafią dać komuś choć drobny upominek.( pamiątkę lub lokalne przyprawy). Studentka przebywając po raz pierwszy na kontynencie azjatyckim  niemal każdego dnia zastanawiała się  : "Jak można nie mieć nic i jeszcze komuś coś dać? . Potem zrozumiała, że odpowiedź  wcale nie jest trudna do znalezienia. Po prostu "Można ONI to potrafią MY nie". Pierwsza podróż sprawiła iż młoda dziewczyna  pokochała Azję, wróciła zupełnie  odmieniona. Gdy tylko nadarzyła się okazja ponownie wyjechała . Tym razem do Wietnamu  w ramach międzynarodowej wymiany studenckiej. Znów na pół roku opuściła niemiecką uczelnię. W tym czasie  dalej się rozwijała , mogła poznać język , kulturę , tradycje czy też mentalność mieszkańców tamtego regionu. Pomiędzy zajęciami na uczelni odwiedzała warte zobaczenia miasta. Książka zawiera szczegółowe opisy każdego dnia wycieczki. Autorka spotkała na swojej drodze  mnóstwo życzliwych ludzi, nie tylko tubylców, ale też innych obcokrajowców. Choć czasami warunki były ciężkie a  niektóre zakątki rozczarowały ona nie miała zamiaru narzekać Wręcz przeciwnie postanowiła  kontynuować eskapadę. "Skoro już wywiało mnie tak daleko od domu , to warto za jednym zamachem poznać więcej ościennych krajów'.  Jak powiedziała tak zrobiła. Odwiedziła jeszcze Laos , Kambodżę a na końcu Indie. Była w słynnej Kalkucie i kilkunastu innych miejscowościach.  "Azja moimi oczyma " to książka, którą bez cienia wątpliwości nazwać można pamiętnikiem z dalekich podróży.  Tytuł  potwierdza , że wszystko o   czym czytamy w niniejszej publikacji opisane zostało z perspektywy podróżnika, osoby , która szczerze bez żadnych ubarwień  opowiada o tym jak się żyje na egzotycznym lądzie . Autorka  mówi o  licznych często dziwnych dla cudzoziemców a zwłaszcza europejczyków  zwyczajach i sytuacjach. Wspomina różne przygody oraz górskie wędrówki. To jednak nie wszystko . Reszty dowiecie się w trakcie lektury.  W książce znajdziecie sporo cennych fotografii. Zostały na nich pokazane zabytki  , sposób świętowania ale przede wszystkim codzienne życie tubylców. Dzięki zdjęciom będziecie mogli    zobaczyć jak wygląda typowy most w Birmie,  ruch uliczny w Wietnamie bądź  stolica Indii.

Jest to pozycja obowiązkowa dla moli książkowych lubiących powieści  podobne do tych tworzonych przez Martynę Wojciechowską lub Beatę Pawlikowską.  Odległe zakątki globu przedstawione w  interesujący sposób . Nic tylko czytać.
Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej.