84. Josélito Michaud W pułapce dzieciństwa.

Książki oparte na prawdziwych wydarzeniach zawsze są specyficzne. W nich to nie autor kreuje bohaterów i ich losy. Opisane tam  zdarzenia  rzeczywiście miały miejsce Kolejną z tego typu powieści , która miałam okazję  przeczytać jest "W pułapce dzieciństwa". Książka ta  to historia osnuta na wspomnieniach autora . Główny bohater  to  siedmioletni Olivier. Chłopczyk pomimo,że jest jeszcze bardzo mały przebywał już w kilku rodzinach zastępczych. Nigdzie jednak  nie mógł na dłużej zapuścić korzeni. Dziecko nieustannie  czuło się zagubione, samotne i opuszczone. Kolejne rozstania wiele go kosztowały. Pewnego dnia trafił do tak zwanego" domku pod drzewami"- ośrodka prowadzonego przez państwa Rivard.. To tam poznał swoich pierwszych i jedynych prawdziwych przyjaciół. Bardzo mocno przeżył śmierć jednego z nich oraz powtórne rozstanie z osobami, które  zdążył polubić a może nawet pokochać. Choć  jako jeden z niewielu odnalazł nowy dom nie czuł się w nim szczęśliwy. Jego przybrani rodzice starali się jak mogli by pokazać mu swoją miłość, on jednak nie potrafił się przełamać , otworzyć ani jej  odwzajemnić. Jedyną osobą z, którą szczerze rozmawiał była "nowa" babcia. To jej powierzał swoje tajemnice, mówił o obawach i lękach. Nadszedł dzień gdy zupełnie niespodziewanie dowiedział się prawdy o  biologicznej matce- kobiecie, która porzuciła go  zaraz po porodzie. Wiadomość ta była dla niego szokiem. Do tej pory zawsze myślał, że ukochana matka  zniknęła a jedyną rzeczą jaką po sobie zostawiła był ukryty w maskotce list pożegnalny. Przez myśl mu nie przeszło , że mama może być tak blisko niego......Po  tym co przeszedł we wczesnym dzieciństwie stracił nadzieję na to , że jeszcze kiedyś uśmiechnie się do niego szczęście .
W powieści tej mamy do czynienia  z narracją  pierwszoosobową. Wszystko opisywane jest z perspektywy chłopca , który z każdym rokiem zaczyna rozumieć  coraz więcej. Rozdziały są krótkie czasem mają tylko kilka zdań . Język  utworu dopasowany jest do wieku narratora czyli charakterystyczny dla dziecka. Każdy kolejny fragment to jakby nowa kartka zapisana w pamiętniku. Nie ma tam żadnych skomplikowanych zwrotów lecz proste zdania w, których  chłopiec opowiada o tym co myśli i jak się czuje. Opisuje kolejne pobyty w rodzinach zastępczych, spotkania z nowymi nieznanymi mu ludźmi , bolesne pożegnania , pierwsze przyjaźnie jakie udało mu się nawiązać . Chłopiec nie ukrywa tego jak bardzo się boi ani faktu , że niektóre rzeczy go przerastają.
 Josélito Michaud napisał utwór , który trudno ocenić .Zabrakło mi w nim trochę emocji bo choć historia tam opowiedziana jest  naprawdę smutna i przejmująca nie porwała , ani nie wzrusza tak mocno jak inne  książki o podobnej tematyce. Choćby te z serii "Pisane przez życie".
Za egzemplarz recenzyjny serdecznie dziękuję Księgarni Matras.

Książka czytana także w ramach  wyzwania  Długie zimowe wieczory.