51. Marta Gruszczyńska Gladiole.

Tytuły niektórych książek w pierwszej chwili wydają się być mało adekwatne do tematu  jaki jest w nich podejmowany . Co mają ze sobą wspólnego kolorowe kwiaty i pełnoletnia cierpiąca na nowotwór bohaterka?. Znaczenie tytułu wyjaśnia we wstępie sama autorka. Przytacza słowa  jakie wypowiedziała  jedna  ze stworzonych przez  nią postaci. "Gladiole i magnolie to najpiękniejsze kwiaty świata bo z zewnątrz kruche i delikatne , a tak naprawdę silne i wiele mogą znieść”. Potem dodaje też , że każda z osób o , której czytamy w tej książce jest trochę podobna do  wymienionych wcześniej kwiatów.    Pierwszoplanowa postać dzieła to Bernadette - gimnazjalistka mieszkająca  w Szwecji. Jednak od chwili gdy u nastolatki zdiagnozowano raka wątroby jej domem na długie miesiące stał się pobliski szpital. Dziewczyna pełna obaw czeka na operację . Wiadomość o chorobie doprowadziła do gwałtownego pogorszenia  stanu psychicznego młodej pacjentki.  Przyjaciółki i znajomi ze szkolnej ławki  chcą za wszelką cenę dodać   jej otuchy . Odwiedzają Berni niemal każdego dnia  dbając o to by koleżanka nie czuła się samotna.  Znajdują też inne sposoby pomocy. Postanawiają zorganizować koncert charytatywny. Jednak czy ich ukochana  Bern  będzie mogła uczestniczyć w tym wydarzeniu? Nowotwór wykryty u znajomej zmienia praktycznie wszystko. Teraz dla Lyce , Anji  i pozostałych uczniów nie liczą się ich przyszłe studia . Ważniejsze jest wsparcie dla chorej. Młodzi ludzie  wiedzą , że nigdy nie wolno im zwątpić . Jeśli  to zrobią  dziewczyna postąpi identycznie.   Takie zachowanie   byłoby świadectwem definitywnej utraty nadziei.. Gimnazjaliści uświadamiają sobie , że jeśli chcą   pomóc najpierw muszą pokonać własne lęki i osobisty strach. Nagle odkrywają iż posiadają pewien cenny dar . O jego istnieniu wcześniej nie mieli pojęcia. Tym skarbem jest wrażliwość .   Szkolni koledzy bohaterki mają jeszcze jedno ważne zadanie. Powinni jak najszybciej spróbować odnaleźć w sobie cząstkę tej, która w każdej chwili może umrzeć. Pisarka powierza narrację różnym osobom . Tym samym powoli i systematycznie powstają coraz pełniejsze portrety psychologiczne grupy młodych  ludzi. Wszyscy oni zaczynają rozumieć , że czasem  może zabraknąć  kilku drogocennych minut,   czasu aby przeprosić,  pożegnać się,   wypowiedzieć piękne  słowa  kocham cię. Marta Gruszczyńska napisała  utwór o wartościach takich jak przyjaźń , nadzieja i niezłomna wiara.  Autorka w swojej powieści stara się przypomnieć , że choć ludzie nie mogą ustrzec się  błędów,    powinni   starać się  je jak najszybciej  naprawić, bo czas nie stoi w  miejscu.
Myślę , że warto dać książce szansę. Pomimo kilku niedociągnięć (  literówki  i czasami  irytujące zachowanie niektórych postaci),  jest to powieść godna polecenia.  Jednak do tego aby nazwać ten utwór literackim diamentem sporo brakuje.  Mimo to  sądzę , że czytelnicy , którzy nie są aż tak wymagający  będą po lekturze tej pozycji zadowoleni.

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej.