4. Jodi Picoult Krucha Jak Lód

Czasami ludzie zastanawiają się, jak wyglądałoby ich życie bez bliskich i wsparcia z ich strony. Niekiedy narzekają na błahostki. Książka Jodi Picoult pokazuje, że nie warto. 

"Krucha jak lód" opowiada o losach czteroosobowej rodziny: Charlotte, Seana, Amelii oraz tytułowej bohaterki Willow. Dziewczynka cierpi na niezwykle rzadką chorobę genetyczną objawiająca się wyjątkową łamliwością kości. Życie rodziny przeradza się w piekło. Ciągłe spojrzenia, nieprzespane noce, ogromne długi, bo leczenie jest bardzo kosztowne, a każde kolejne złamanie powoduje ogromny ból a co za tym idzie wydatki na lekarstwa. Matka, mimo iż wiedziała, że córeczka przyjdzie na świat chora, nie dokonała aborcji. Pewnego dnia rodzice dowiadują się, że mogło dojść do pomyłki podczas badania. Prawnik proponuje rodzinie, aby oskarżyła lekarkę o błąd w sztuce. Zadaje im pytanie. Dlaczego teraz, to Wy musicie płacić za cudze błędy? Aby można było wysunąć oskarżenie, matka musi złożyć pewną deklarację i powiedzieć: Gdyby o chorobie córki było wiadomo, odpowiednio wcześnie, to usunęłabym ciążę.

Rodzina staje przed dylematem. Mieliby uznać że ich córeczka, którą tak kochają jest dla nich jednocześnie ogromnym ciężarem? Oskarżyliby o jej chorobę najlepszą przyjaciółkę, która była lekarzem prowadzącym? Do czego są w stanie posunąć się rodzice z miłości do dziecka? Czy córka zrozumiałaby ich ewentualną decyzję? Odpowiedzi poznasz gdy przeczytasz tę pozycję.

"Krucha jak lód" jest powieścią pisaną w formie pamiętnika. W każdym epizodzie swoje odczucia opisuje inny członek rodziny. Raz jest to zatroskana matka, kiedy indziej kochający ojciec. Swoje wpisy dokłada też 12-letnia Amelia, która również nie do końca rozumie chorobę siostry. Ten dziennik pisany jest dla Willow, aby kiedyś w przyszłości mogła ona  przeczytać, jak wyglądało jej życie, gdy była jeszcze mała. Dzięki takiej, a nie innej konstrukcji utworu doskonale widzimy, co członkowie rodziny w danej chwili myślą i czują oraz jak się zachowują. Zwroty skierowane bezpośrednio do chorej jak np. "Czy ty  wyzdrowiejesz?" lub opisywanie codziennych czynności z perspektywy rodziców, tylko utwierdza nas w przekonaniu, że to dzieło dla młodszej córki. Pamiętnik, w którym na końcu również sama zainteresowana mówi o swoich uczuciach i planach, zapisuje własną kartę. Tym samym dokłada cegiełkę do rodzinnej historii. 

Książka Jodi Picoult jest niesamowita. Pokazuje, jak ważną  rolę w życiu odgrywa jedność rodziny oraz macierzyńska i ojcowska miłość. Gorąco polecam.