Wywiad z Cathy Glass .

Cathy Glass  ma trójkę dzieci, dwoje własnych i jedno adoptowane. Pracowała w służbie cywilnej,   jednak   dwadzieścia osiem lat  temu postanowiła, że chce pomagać innym.     Została opiekunką zastępczą.   W swoich powieściach opowiada historie dzieci , którymi kiedyś się opiekowała.  Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej o autorce zapraszam  Was  na jej stronę internetową: www.cathyglass.co.uk   i do lektury poniższego wywiadu.

Na początku  chciałabym zapytać dlaczego zdecydowałaś się pracować jako  opiekunka zastępcza?

 Widziałam ogłoszenie w lokalnej gazecie, mówiące, że rodziny zastępcze były pilnie potrzebne, i zastanawiałam  się, czy mam  się za to zabrać,  czy dam radę. Poszłam na tak zwany   wieczór wprowadzający dla chętnych rodzin  i nigdy potem  nie żałowałam , nie patrzyłam wstecz. Jest to opisane bardziej szczegółowo w mojej  książce Cut ( Okaleczona). 

 Jakie cechy charakteru trzeba mieć aby być  dobrym opiekunem zastępczym ? 

  Potrzebne jest dużo empatii dla dziecka, zrozumienie okoliczności , które sprawiły , że zostało ono  objęte opieką zastępczą. Ponadto potrzebny jest spokój ( szczególnie w czasie kryzysu), cierpliwość , zdrowy rozsądek, dobra sieć wsparcia.   Musisz być dobrym słuchaczem, staraj się nie osądzać , miej poczucie humoru, bądź dobrze zorganizowany, nie bój się powiedzieć nie - wszystkie dzieci potrzebują granic. Pamiętaj baw   się z dzieckiem i ciesz z tego , że możesz być częścią historii jego życia. 

Co lubisz najbardziej w rodzicielstwie  zastępczym ?

Szczerze mówiąc, lubię  wszystkie  aspekty  rodzicielstwa zastępczego   nawet spotkania. Ale,  gdy zobaczę u  dziecka poprawę , zdobędę jego  zaufanie i ono  nauczy się ufać. To jest absolutnie wspaniałe i sprawia, że ​​ cała ciężka praca zostaje wynagrodzona. 

 Jak Twoja rodzina zareagowała  kiedy zdecydowałaś się ,zostać rodzicem zastępczym ?  

  Moi rodzice i mąż od początku bardzo mnie wspierali. 

 Czy wszystkie dzieci  jakimi się opiekujesz  pochodzą z rodzin dysfunkcyjnych?

  Nie Niektóre dzieci zostają ze mną na odpoczynek, aby dać ich rodzicom lub głównemu opiekunowi krótką przerwę, a czasem  rodzic lub opiekun musiał iść do szpitala, a nie było nikogo innego, aby zaopiekować się dzieckiem.Dzieci mogą zostać doprowadzone do opieki z wielu powodów, ale przede wszystkim  dzieje się to w wyniku poważnego zaniedbania lub nadużycia. 

 Na jakiej podstawie wybierasz dzieci , których historie potem opisujesz ?  

   Każde dziecko, którym się opiekuję  przybywa  do mnie z jego lub jej własną historią bardzo smutną, ale wiele dzieci miało podobne doświadczenia i odpowiadają "normie". Dlatego  wybieram jedno dziecko, którego historia jest przedstawicielem  jakieś grupy problemów , jest interesująca dla czytelników, i którego historia ma coś do powiedzenia na temat naszego społeczeństwa i sposobu w  jaki  władze chronią (lub nie chronią) nasze dzieci. W  Hidden ( książka nie została jeszcze  wydana w Polsce) np.  opowiedziałam historię Tayo, który został przemycony do kraju nielegalnie i pozostał niezauważony przez władze  przez  5 lat. Historia Dawn w Cut ( Okaleczona)  to książka w , której starałam się  zbadać motywy i kwestie związane z  poczuciem krzywdy, a historia Michael’a w  The Night The Angels Came  ( Czekając na anioły)   była niestety o pogodzeniu się ze śmiercią rodzica.

 Historie niektórych dzieci są naprawdę  straszne. Jak w takiej sytuacji kontrolujesz emocje ,  jak radzisz sobie z nimi ?  

 Moja rodzina i ja mówimy o naszych uczuciach to nam  pomaga.  Opiekunom zastępczym   jest oferowane doradztwo jeśli go potrzebują. Możemy  również porozmawiać z  naszym pracownikiem łącza ( łączniczką), Jill, która jest źródłem siły. Ale masz rację, wiedza przez co te dzieci przeszły  jest  bolesna  i szokująca Bierzemy siłę od myśli, że pomogliśmy im choć  w niewielkim stopniu.

 Niektóre z opowieści ilustrują problem seksualnego wykorzystywania dzieci. Dlaczego jest tak ważne, aby o tym mówić?

 Seksualne wykorzystywanie dzieci jest znacznie bardziej powszechne niż  się wydaje Ludzie nie zawsze zdają  sobie z tego sprawę. Czuję, że  musimy uświadomić społeczeństwo, tak aby rodzice, opiekunowie, nauczyciele i wszystkie osoby pracujące z dziećmi  były  bardziej wyczulone / wyczuleni  aby umieli  dostrzec oznaki zagrożenia. Byłam wstrząśnięta dużą liczbą e-maili, które otrzymałam od dorosłych, którzy  byli wykorzystywani jako dzieci, ale nigdy  nikomu o tym nie powiedzieli. Nie tylko  sprawca wciąż jest  na wolności i  może skrzywdzić innych  ale także  ofiara nie może naprawdę przejść przez życie , bo sprawiedliwość nie została wymierzona.

 Dokończ zdanie  Gdybym nie zajmowała się opieką zastępczą byłabym .....? 

 To jest trudne pytanie  bo moje życie kręci się wokół wspierania i wszystko to za sobą pociąga. Wspieranie jest wszechogarniające i zmienia życie człowieka. To na pewno  byłoby  inne życie bez  opieki zastępczej i podejrzewam, ,że znacznie mniej satysfakcjonujące.

 Jakim dzieckiem  aktualnie się opiekujesz ( opowiedz mi o nim)?  

 Jestem teraz rodzicem zastępczym dla małego chłopca , który ma cztery lata . On jest bardzo słodki ,ale  czasami bardzo się denerwuje. 

 Zanim przejdę do drugiej części wywiadu w, której zapytam  autorkę o  jej pisarkie początki i nie tylko teraz pytania od Was czytelników bloga .  

Aleksandra

1) Czy kiedykolwiek żałowała Pani wyboru zawodu ? 

Nie, nigdy ani przez moment . Kocham to, co robię. Myślę, że jestem bardzo szczęśliwa, że mogę  wspierać, a także  być  autorką bestsellerów.

2) Po wielu latach pracy w opiece społecznej to jest to coś, co nadal zadziwia , porusza ?

 Tak. Bardzo. Nie ma  dwóch takich samych dzieci i dwóch takich samych rodzin. Jeśli kiedykolwiek przestane być  poruszona i zdumiona to będzie to czas, aby  przestać zajmować się opieką zastępczą. 

Crysia :

 1)Czy nie czuje pani wyrzutów sumienia, gdy pani dzieci kolejny raz przywiązują się do ,,nowego'' członka rodziny,który chociaż jest tylko tymczasowo, to jednak zapewne zdążył już zaskarbić sobie wasze serce?

 Zawsze jest smutno, kiedy dziecko nas  opuszcza, ponieważ moja rodzina  jesteśmy z nim bardzo blisko
Mamy nadzieję, że będą w kontakcie: niektóre są , a niektóre nie. Niestety jest to część wspierania  i musimy się  pożegnać czasem.

  Jak, kiedy i dlaczego zaczęłaś pisać ? 

 Zawsze byłam "grafomanką",  odkąd  pamiętam,  pisałam jak nie wiersze i artykuły do ​​szkolnej gazetki, to opowiadania i artykuły do gazet, czasopism i magazynów. Przez wiele lat  pisanie było hobby,  czymś co  robiłam  prawie ukradkiem w wolnym czasie. Teraz jestem pisarką i opiekunką zastępczą na pełny etat. 

 Kiedy najczęściej piszesz swoje powieści , czy masz jakieś ulubione miejsce do pisania? 

Bardzo wcześnie rano - czasem jestem  na nogach o 04:30. Kiedy piszę pierwszy projekt ( szkic), muszę mieć absolutną ciszę , aby móc się  skoncentrować , w moim domu  spokojny czas   jest gwarantowany tylko bardzo wcześnie rano.  Kiedy jestem  w trakcie przeglądu, edycji lub korekty staram się dopasować  to do  reszty dnia - chwytając godzinę tu i tam. I zawsze piszę pierwszy projekt na papierze za pomocą pióra, a następnie  edytuje i zmieniam coś na ekranie komputera.  Nie  mam  specjalnego  miejsca  do pisania, to może być  dowolne miejsce gdzie  zapewniony jest  spokój  a ja jestem sama i bez  żadnych zakłóceń. Mój pierwszy projekt jest zawsze   długi  więc  biorę go do komputera, który jest na moim biurku w moim gabinecie. 

Jak opisałbyś swój styl pisania?
Piszę w pierwszej osobie, stosując dramatyczny styl narracji - jak pisarz thrilleru, w którym fabuła rozwija się Czytelnicy mówią mi, że. czują się tak, jakby byli  tam ze mną,  ten  dramat rozwija się na ich oczach. Oni  również czują te wszystkie emocje. To bardzo miłe. 

Jaką radę dałabyś tym , którzy chcą  w przyszłości coś napisać? 

 Zacznij od   tego, co jest w Twojej  głowie i po prostu pisz.  Na  początku nie martw się tak bardzo  gramatyką czy ortografią to zawsze można poprawić. Następnie  pracuj nad tym co napisałeś  dopieść to dopóki sama nie jesteś  przekonana , że twoja praca jest dobra. Nigdy nie będzie idealna, ale nie może też być  czymś co nie jest Twoje osobiste  napisane najlepiej jak potrafisz. Słuchaj uważnie rad, ale nie czuj się zobowiązana , aby zawsze  z nich korzystać . Jeśli masz odwagę ,  wiarę w swoje możliwości i przekonania inni też w Ciebie uwierzą. 

 Kto jest Twoim ulubionym autorem / autorką ? 

Od  zawsze czytam   rożną  literaturę   w tym klasykę  - Dickens, Austen, Bronte, Wilkie Collins itp. Czytam też dużo książek wspłóczesnych pisarzy - Fay Weldon, Susan Hill, Nick Hornby, Mark Haddon.

Do kogo adresowane są powieści, które  tworzysz ?  
 Główną grupą docelową do, której kieruje moje książki jest zwykły czytelnik Jednak  są one  również wykorzystywane przez nauczycieli, trenerów, rodziców, opiekunów zastępczych, pracowników socjalnych, psychologów dziecięcych  i wszystkie osoby pracujące z dziećmi.  

Kiedy ukaże się  Twoja następna książka i o kim będzie? 

 Moja następna książka  ukaże się  we wrześniu .  Nosi tytuł Will You Love Me? To jest historia mojej adoptowanej córki Lucy. 

Załóżmy , że ktoś nie czytał jeszcze żadnej Twojej książki od , której powinien zacząć ? ( w nawiasie polskie tytuły).
Prawdziwe historie można czytać w dowolnej kolejności, ale jeśli chcesz czytać je w porządku chronologicznym to : Cut, (Okaleczona), The Night the Angels Came , (Czekając na anioły) A Baby Cry, (Nie płacz kochanie)  The Saddest Girl in The World (Najsmutniejsze Dziecko),Please Don't Take My Baby,  (Jeszcze nie nie wydana w Polsce), I Miss Mummy, (Mamusiu wróć)  Damaged , (Skrzywdzona) , Hidden ( Jeszcze nie wydana w Polsce), Mummy Told Me Not To Tell (Nikomu nie powiem) i  Another Forgotten Child. ( Nie wydana  w Polsce. Następnie The Girl in The Mirror, My Dad's A Policeman, Run Mummy Run, ( Mamo uciekaj). Happy Kids, Happy Adults and Happy Mealtimes for Kids  ( Poradniki dla rodziców).

 Jakie jest największe marzenie Cathy Glass? 

Marzę o tym aby w świecie nie było cierpienia, o tym by się ono skończyło.

Na koniec zapytam czy jest coś co chciałabyś powiedzieć swoim  polskim  fanom ? 

Chciałbym powiedzieć wielkie dzięki  dla wszystkich moich czytelników w Polsce  Dziękuję za  wszystkie wiadomości e-mail i wsparcie. Moi czytelnicy w Polsce  wiele dla mnie znaczą  i czuję,  że mam wielu przyjaciół w Polsce, choć nigdy  nie spotkałam ani ich, ani  Ciebie . Cathy .

Dziękuję serdecznie za rozmowę.  

Ja również dziękuję. 

Przepraszam Was , że tak długo musieliście na ten wywiad czekać , ale nie chciałam popełnić błędów w tłumaczeniu. Być może przeprowadzę jeszcze jakiś wywiad z tą autorką, ale tym razem pytania pochodzić będą tylko i wyłącznie od Was. Zobaczę co da się zrobić i  jeszcze o tym napiszę.  Jeśli zauważycie jakieś błędy w tłumaczeniu  piszcie śmiało.