72. Éric-Emmanuel Schmitt Marzycielka z Ostendy,

                                                                  
                                                                

  Éric-Emmanuel Schmitt - francuski  pisarz , eseista i   dramaturg . Polscy czytelnicy poznali go dzięki książce "Oskar i Pani Róża". Jednak ma on na swoim koncie jeszcze  kilkanaście innych publikacji. Jedną z nich jest  zbiór pięciu opowiadań zatytułowany "Marzycielka z Ostendy". Każda z tych opowieści mówi o innym uczuciu. Znajdziemy historię o  miłości, zazdrości  , ludzkiej nienawiści czy też nadziei, którą zawsze warto mieć. Pięć  marzeń i tyle samo rożnych historii. Bohaterowie utworu mają odmienne  charaktery , cele i priorytety.Jednak  z każdego opowiadania możemy  " wziąść coś dla siebie", otrzymać cenne wskazówki.
Mimo , że opowiadania  są podobne pod względem tematycznym każde z nich ma  to coś co odróżnia je od pozostałych. Wszystkie  skoncentrowane są wokół miłości , ludzkich marzeń , codziennych leków. Przesłanie każdego z nich autor zawiera w prostych  , zrozumiałych dla każdego odbiorcy słowach. Nie ma tutaj  żadnego zbędnego filozofowania. . Opowiadania są różnorodne pod względem narracyjnym i stylistycznym. Raz mamy do czynienia z narracją pierwszo  a kiedy indziej trzecioosobową. Styl pisania dopasowany jest do tego co autor pragnie nam przekazać. Momentami wzrusza, ale potrafi też wprowadzić nutkę grozy lub dać tak bardzo potrzebną nadzieję. Zbiór otwiera tytułowe opowiadanie "Marzycielka z Ostendy". Poznajemy w nim historię życia  starszej już kobiety. Opowieść ta pokazuje , że czasem nasze pochopne osądy mogą kogoś zranić a za rezygnację ze swoich marzeń często płacimy wysoką cenę.
Kolejny fragment zatytułowany "Zbrodnia doskonała" to doskonały obraz tego do czego jest zdolna kobieta przekonana o  służności  swojego postępowania. Odtrąca to na co cenne  i choć po pewnym czasie docenia to co utraciła jest już za późno . Trzecia historia(Ozdrowienie) to ta w której  Schmitt  przekonuje, że każda z kobiet jest wyjątkowa musi tylko w to uwierzyć i dostrzec w sobie piękno.
Czwarte opowiadanie moim zdaniem jest najlepsze ze wszystkich zawartych w tym zbiorze. Tematy, które są w nim poruszane to miłość rodzicielska , pewne piętno , które zostaje w człowieku po przykrych doświadczeniach dzieciństwa , ale przede wszystkim marzenia. Marzenia skrywane , nigdy nie zrealizowane, takie o którym pragniemy zapomnieć.
Powieść kończy krótki utwór pt " Kobieta z bukietem". Tytułowa postać tego fragmentu  co roku czeka na pewnego mężczyznę. Jest cierpliwa i co ważniejsze ma nadzieję , że ten , którego tak bardzo pragnie zobaczyć w końcu się pojawi. . Czy warto czekać?, do czego to doprowadzi?.
Opowiadanie to trudna i bardzo  wymagająca forma literacka. Jednak  Schmitt udowadnia , że jest gotowy aby je pisać. Jego puenty są trafne i dają do myślenia. Potrafi zaciekawić , trochę nastraszyć  , oczarować.
Jeżeli lubicie wzruszenia i  dreszczyk  emocji podczas czytania to zdecydowanie powinniście zapoznać się z tą książką.