106 Charlotte Brontë Profesor.

Przeczytanie wszystkich powieści  sióstr Brontë jest jednym z moich czytelniczych postanowień na ten rok. Tak więc po przeczytaniu   dwóch książek napisanych przez Anne i Emilly przyszedł wreszcie czas aby zapoznać się z utworami , które pozostawiła po sobie najstarsza z  pisarskiego rodzeństwa czyli Charlotte. 

Jak na tle "Wichrowych Wzgórz" i "Agnes Grey" wypada  "Profesor" ? Powiem krótko świetnie. Jeśli będziesz czytał/ czytała tę recenzję dalej dowiesz się dlaczego tak uważam. Zanim jednak wystawię książce ostateczną ocenę przybliżę jej fabułę , napiszę kilka swój o najważniejszej postaci utworu oraz stylu jakim posłużyła się ta znana pisarka oraz o rzadko spotykanym zabiegu literackim, który zastosowała autorka. 

Głównym bohaterem  i narratorem powieści jest młody mężczyzna  William Cromsworth  , który dopiero  wkracza w dorosłość  i wciąż poszukuje własnej tożsamości ,  zastanawia się co chce robić dalej. Przez pierwsze kilka lat życia  zanim trafił do szkoły z internatem wychowywali go krewni. Po  ukończeniu ostatniego etapu edukacji postanawia zrezygnować z tego co zapewnia mu jego arystokratyczne pochodzenie i  wyjechać do Brukseli aby tam poszukać nie tylko pracy , ale i swojego miejsca. Przy małej "pomocy"  przyjaciela udaje mu się zdobyć  posadę nauczyciela angielskiego w szkole z internatem do. której uczęszczają tylko dziewczyny . Tym samym mężczyzna  ma okazję aby wreszcie lepiej poznać  naturę kobiet bo wcześniej  niezbyt często  dostawał  szansę by z się z nimi spotykać.  Czy któraś z koleżanek spróbuje zawrócić mu w głowie ? a jeśli tak to jak na te próby zareaguje  tytułowy profesor ? 

Debiutancka powieść Charlotte Brontë  wydana w Anglii dopiero po śmierci pisarki jest prawdziwą literacką  ucztą , ale nie dla każdego. Osoby , które  chcą podczas czytania poczuć dreszczyk emocji czy zapoznać się z dobrze skonstruowanymi dialogami mogą czuć się zawiedzione bo w książce dominują plastyczne opisy, subtelny język a rozmowy pomiędzy bohaterami schodzą na drugi plan. Najstarsza z sióstr zgrabnie i z klasą  wplata  w fabułę  wątki autobiograficzne ( sama również była nauczycielką języka angielskiego i miała okazję poznać smak miłości). Powieściopisarka zdecydowała się powierzyć rolę narratora mężczyźnie . Tak zabieg jest niezwykle rzadko stosowany w literaturze XIX Anglii. Wszystkie trzy siostry miały pewien niezwykły dar kreowania postaci , które na długo zapadają w pamięć. Wszystkie osoby, które udało im się stworzyć przy użyciu własnej wyobraźni  są bardzo wyraziste , realne potrafią przykuć uwagę czytelnika. Każdą   nich możemy obdarzyć zaufaniem i być pewni , że dobrze poprowadzi nas ulicami Londynu i opowie o tym jakie było życie w tamtym okresie historycznym oraz czym różniło się od czasów nam  współczesnych .  Podobało mi się to , że autorka postanowiła  na  niektórych stronach umieścić również zwroty w języku francuskim , które  zostały objaśnione w przypisach.  
Moje trzecie spotkanie z pisarskim dorobkiem brytyjskich sióstr  uważam za bardzo udane. Na koniec nie pozostaje mi nic innego jak tylko gorąco polecić tę pozycję i czekać aż będzie mi dane przeczytać kolejne dzieła Charlotte bo wiem , że warto. 

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję  Wydawnictwu MG. 

 Książka czytana w ramach wyzwań :

•  Wyzwania 52 książki  2013.
• Klasyka literatury popularnej. 
• Tea Time z Corridą
• History Books czytajmy książki historyczne. 

.