Blaski i cienie edukacji XXI wieku okiem Karoliny Jędrych

Moim kolejnym gościem w edukacyjnym cyklu jest  Karolina Jędrych .  Nauczycielka języka polskiego oraz wykładowca akademicki. Pracuje w Zespole Ogólnokształcących Szkół  Społecznych Społecznego Towarzystwa Oświatowego w Bytomiu oraz w Katedrze Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autorka bloga Lekcje Polskiego  

Edukacja XXI wieku : blaski i cienie, progi i bariery

W prezencie z okazji nowego roku szkolnego dostaliśmy jeszcze nowszą podstawę programową, a w niej nowe- stare lektury, nowy- stary podział na klasy, nowe- stare treści ogólne i wymagania szczegółowe. Dostaliśmy też bałagan administracyjny i organizacyjny, dostaliśmy sytuację pt. " nikt nic nie wie". 

W tym wszystkim jednak zostaliśmy my- tacy sami. No może trochę bardziej zdenerwowani, zdezorientowani, a nawet zdruzgotani. Wiem jednak, że mimo tego  są wśród nauczycieli tacy ludzie , którym zapału i motywacji nie odbierze żadna reforma. Spotykam ich codziennie. Co z tego, że wirtualnie ? W końcu świat to globalna wioska, a Facebook to taki nasz rynek albo miejsce na klachy przy studni. 
 

To jest zdecydowany blask edukacji XXI wieku. Jeszcze nigdy dostęp do informacji nie był tak prosty, jeszcze nigdy nie dzieliliśmy się nią tak masowo. Poloniści , którzy odwiedzają grupę " Nauczyciele polskiego", " Myślografia" czy " Ok zeszyt" bezinteresownie i bezgotówkowo dzielą się swoimi pomysłami, wątpliwościami, radzą, szukają porad. Kiedy widzę kolejne powiadomienie o nowym poście w grupie czuję jednocześnie ciekawość i coś w rodzaju lęku. Kto i czy mnie dziś zaskoczy ? Czy będę miała czas by wypróbować u siebie, któryś z tych fantastycznych pomysłów ? Czy będę miała czas, by wszystkie swoje pomysły wprowadzić w życie ? 
  
Tutaj dochodzimy do cieni współczesnej edukacji. To nadmiar informacji, wiedzy, inspiracji. W pewnym momencie trzeba sobie powiedzieć STOP i zastanowić się, czy rzeczywiście potrzebujemy kolejnego filmiku z YouTube, rysunku, gry, kontekstu w postaci obrazu, piosenki, filmu. A może warto na chwilę zatrzymać się nad tekstem i po prostu go przeczytać ? Uważnie, zdanie po zdaniu. Wszak to tekst powinien być w centrum nauczania literatury i języka. Tekst jako podmiot. Obok tekstu natomiast nasz - podmiot. Człowiek. Uczeń. 

Trzeba sobie codziennie zadawać pytanie , co chcę osiągnąć, jaki jest cel mojej lekcji ? Swoim studentom mówię , że na lekcji lubię się dobrze bawić. I to jest prawda. Wymyślam różne rzeczy żeby się nie nudzić. Nuda w robocie to jedna z najgorszych rzeczy. Zabawa n jednak ie jest celem samym w sobie.  Jak przez żołądek do serca, tak przez zabawę idziemy do nauki. Od ludus do logos oraz kagos kagathos. 

Celem wczorajszej lekcji w szkole podstawowej było powtórzenie wiadomości o typach zdań ze względu na cel wypowiedzi. Po lekcji uczniowie mieli rozpoznać zdania oznajmujące, pytające i rozkazujące. Celem dzisiejszej lekcji było ćwiczenie  umiejętności stawiania właściwego znaku na końcu zdania i rozpoczynania tegoż wielką literą. Cele zostały osiągnięte w 80- 85 %. Znów był hałas, huk i harmider. 

Nie załamuje mnie to jednak.  Mamy jeszcze kilka lat na ćwiczenie tych umiejętności.  Od IV do VIII klasy- pięć lat. Chyba zdążę z tymi kropkami i pytajnikami. Z lekturami. Z epitetami. I tak dalej. 

Czy zdążę jednak z czymś więcej ? Nie uczę przecież dla kropek. Uczę po to, by poszerzać horyzonty i powiększać ilość dobra we wszechświecie.  Nie obchodzi mnie, że to brzmi górnolotnie, sentymentalnie siłaczkowo , banalnie, nierealnie. Głupio nawet. Piszę o tym, więc nie wstydzę się tego. Obawiam się jednak, że może mi się nie udać. Mam tylko pięć lat, a może i mniej ? Kto wie , jakie prezenty przyniesie nam kolejny rok szkolny ? 

Pani Karolinie serdecznie  dziękuję za udział w projekcie i nadesłany tekst. A Was zapraszam nie tylko na jej bloga ale także Fan Page 
 A osoby zainteresowane również do grup :
Nauczyciele polskiego  
Myślografia  
Ok zeszyt 
Anne 18.