Edukacja XXI wieku blaski i cienie , progi i bariery okiem Zakręconego Belfra

W dniu rozpoczęcia roku szkolnego czas na kolejną odsłonę cyklu poświęconego edukacji. 

Tym razem moim gościem jest Joanna Krzemińska autorka bloga Zakręcony belfer 
Absolwentka Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. Nauczyciel języka polskiego oraz terapeuta z zakresu terapii pedagogicznej. Od dziesięciu lat związana ze Szkołami MIKRON w Łodzi.  Pomysłodawca i koordynator Konkursu Filmowego "Lektury w kadrze" oraz Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego " Baśnie naturalnie". Inicjatorka projektu " Stworzeni z wyobraźni" oraz innych projektów rozwijających zdolności językowe uczniów. Członkini grupy zrzeszającej kreatywnych nauczycieli " Superbelfrzy". Kobieta wyznająca zasadę, że dzień bez szalonego pomysłu jest dniem straconym. 

źródło: archiwum prywatne

Nikogo nie trzeba przekonywać, że w nauce języka (choćby ojczystego)ważną rolę odgrywają liczne powtórzenia. I nie chodzi tu wyłącznie o sferę gramatyczno- językową, ale również kulturową. Niektórych elementów należy nauczyć się po prostu na pamięć (np pytań przypadków czy nazwisk autorów omawianych dzieł). A później ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć, aby poprawnie się nimi posługiwać. 
Jest wiele metod, które służą utrwalaniu. Czasami wydaje nam się, że najlepszą jest wielokrotne zapisywanie tych samych informacji (choćby właśnie odmiana przez przypadki czy rozkład zdania pojedynczego). Pewnie jest w tym sporo racji, ale.... ale nie można próbować ugruntowywać uczniowską wiedzę na inne sposoby.
Jednym z moich ulubionych i wielokrotnie sprawdzonych sposobów na powtórki jest tworzenie gier. Czasami proponuję,aby to moi uczniowie przygotowali własne propozycje, a później przedstawili je na forum (niezmiennie kończy się to rozegraniem kilku "testowych" rund).
Częściej jednak sama wymyślam takie umilacze czasu. I ćwiczę za ich pomocą do woli te wiadomości, które  uważam za kluczowe. Dlaczego decyduję się na taką formę pracy ? To proste. Świat, który nas otacza proponuje tak różnorodne bodźce oddziałujące na młodego człowieka, że trudno jest pracować metodami wypracowanymi przed wieloma wieloma laty. Badania nad stylami nauki wykazują dobitnie, że każdy uczeń potrzebuje indywidualnego podejścia i wariantów pracy. Gry uważam za idealne wyjście. Nieco losowy charakter zabawy oraz element zdrowej rywalizacji powodują, że dzieciaki chętnie niemal świadomie uczą się. A wiadomo, że to co kojarzymy z pozytywnymi emocjami jest przez nas zapamiętywane łatwiej i na dłużej. 
Możliwość wyboru formy pracy, sięganie po nowoczesne rozwiązania to zdecydowanie blaski współczesnej edukacji. Co najważniejsze każdy nauczyciel ma je na wyciągnięcie ręki (bez kończenia dodatkowych kursów i kosztownych materiałów).
I najważniejsze: pamiętajmy, aby nie dać się rutynie. Każdy może znaleźć drogę, która zaprowadzi na szczyty. 

Jeszcze raz dziękuję Asi za przyjęcie zaproszenia do projektu i nadesłany tekst zapraszam na  Fan Page  jej bloga gdzie poloniści i nie tylko znajdą sporo inspiracji.  Nauczycielom życzę dużo dobrej energii na kolejne miesiące pracy w nowej, zmieniającej się edukacyjnej rzeczywistości. Za uczniów trzymam mocno kciuki i mam nadzieję, że ten nowy rok szkolny będzie dla Was udany.

Moim czytelnikom natomiast obiecuję , że kolejna odsłona edukacyjnego projektu to będą moje przemyślenia . Do tego kilka niespodzianek i długo wyczekiwanych nawet przeze mnie tekstów.  Udanego dnia Anne 18.